Այն բոլոր բարեգործութիւնները, որ «նաւթի թագաւորը» արել է մեր կեանքում՝ թէ ազգային, եկեղեցական ու դպրոցական հիմնարկների օգտին և թէ հասարակական ու անհատական ասպարէզներում, այսօր ամէնքին առիթ են տուել երախտագիտութեամբ լցուած իրենց յարգանքն արտայայտելու Մանթաշեանի յիշատակին, և դա պարզ ապացոյց է, որ հայ ժողովուրդն էլ գիտէ պարտքի տակ չմնալ և արժանաւորին հատուցել ըստ արժանւոյն։

Մինչ Ադրբեջանն օրըստօրե կանոնավոր կերպով մեծացնում է հրադադարի խախտման տրամաչափը՝ գնալով իրավիճակի աստիճանական սրման և նոր արհեստածին սադրանքների, հայկական կողմի խնդրանքով ԵՄ դիտորդական առաքելությունն այսօր տեղակայվել է Հայաստանի և Ադրբեջանի սահմանի երկայնքով։

Հաճախ եմ խորհել․ ինչ կանեի, եթե չլիներ նաև այս փրկված հողը: Գառնո ձորում ես մի քարափ գիտեմ, որի տակ գարնանը կապույտ մանուշակների հեղեղ է լինում:

Գալիս եմ Գյումրիից։ Իմ համախոհներով գրքիս շնորհանդեսն արեցինք տեղի գեղագիտական կենտրոնում, որի շնորհալի տիրուհին՝ տիկին Սուսաննա Մկրտչյանը, կազմակերպչական շատ խնդիրներ էր վերցրել ուսերի վրա։

Հոկտեմբերի 18-ին՝ ժամը 19:00-ին, «Նարեկացի» արվեստի միությունում «Հերոսներն անմահ են» ծրագրի շրջանակում տեղի կունենա միջոցառում՝ նվիրված մեծն վարպետ, բանաստեղծ, արձակագիր, հրապարակախոս, ՀՀ ԳԱԱ ակադեմիկոս Վահագն Դավթյանի 100-ամյակին:

Ֆելիքս Բախչինյանի սույն գրության նյութի ընտրությունը պատահական չէ, կարելի է ասել, նույնիսկ բնական շարունակությունն է հայի ու հայկականի ֆիզիկական ու հոգևոր բոլոր տեսակի դրսևորումների այն որոնումների, պեղումների, որ ուղեկցում են նրան տասնամյակներ շարունակ, և որոնց զանազան մարմնավորումներին հանդիպել ենք նրա մինչ այժմ հրատարակած գրքերում ու պատումներում:

Թարգմանիչն արժանացել է Գրողների միության «Կանթեղ» մրցանակին՝ ինչ-որ տեղ հաստատելով գերաշնորհ Հակոբ արքեպիսկոպոս Գլնճյանի արած աստվածահաճո գործին տված մեր գնահատականի ճշմարտացիությունը։

Պիտի ենթադրել նաև, որ իրեն «հայ» կոչած ցեղախումբը «հնդեվրոպացիների» մեջ ամենազորեղներից է եղել, դարեր ձգվող կենսական դաժան պայքարից հաղթանակով է դուրս եկել և նվաճել իր նախահայրենիքում, իր սքանչելի հովիտներում ու նույնքան սքանչելի լեռներում մնալու իրավունքը:

Եթե համարենք, որ ճամփորդական նոթագրությունը գրական ժանր է, որն ընթերցողին համակարգված ձևով ներկայացնում է նրան անհայտ կամ քիչ ծանոթ երկրների, կարծիքների, ժողովուրդների մասին, ու նաև, սեփական վերլուծություններով բացահայտումներ անում, ապա Հարություն Արմենյանի գիրքը գեղեցիկ օղակումներով ճախրող մի թռչուն է, որ վերից է իր գույները գցում այդ ամենի վրա ու շարունակում սեփական թռիչքը, թե՛ ժանրի, թե՛ թեմայի մեջ նոր որակների հասնելու համար։

Այս էլեկտրոնային գիրքս ունի ավելի քան 47.000 դիտում, բայց կուզենայի խոսել մի առասպելական անձնավորության մասին, որի նամակի տողը դարձել է գրքի վերնագիրը: Մինչև 1913 թ. Երվանդ Հակոբյանին գրեթե ոչ ոք չէր ճանաչում: